سردار شهید ابوالقاسم بزاز؛ طلبه چریک بابلی!

شهيد ابوالقاسم بزاز در سال 1331 در شهرستان بابل چشم به جهان گشود. بعد از تحصیلات متوسطه به حوزه آيت الله كوهستاني رفت تا از فضائل آن مرد بزرگ بهره‌مند گردد، سپس براي ادامه تحصيلات به حوزه مشهد رفت و همراه با طلبگی، وارد مبارزات سیاسی شد. بعد از يكسال و نيم به دليل فعاليتهاي سياسي مورد تعقيب ساواک شاه قرار گرفت و به قم سفركرد تا از محضر استادان مجرب تري همچون؛ آيت الله مشكيني بهره مند گردد.

ابوالقاسم بزاز در سال 1355 با سفر به کشورهای پاكستان ، افغانستان و بعضي كشورهاي عربي مبارزات انقلابی خود را ادامه داد.

ابوالقاسم بعد از بازگشت به ایران، در محرم1357در روستاهاي اطراف بابل ‌مشغول ‌به ‌نارنجك سازي و بمبهاي مختلف شد. در 12 بهمن هنگام آمدن امام، همراه با روحانیون و فضلاء در دانشگاه تهران به تحصن نشست. در 22بهمن در مبارزات مسلحانه‌ شهر کرمانشاه شرکت داشت و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به قم آمد و مدتها محافظ بیت امام بود.

ابوالقاسم در تاريخ 12/8/1358 به عضويت سپاه پاسداران بابل درآمد. در سپاه هم كلاسهاي ايدئولوژي تشكيل داد.

نحوه شهادت

این طلبه ی چریک در مأموريتي كه از سپاه بابل به او محول شده بود به جبهه سنندج عازم شد تا با ضدانقلابيون مبارزه كند. وی که در دکه ای تبلیغاتی فعالیت می کرد در تاريخ 59/3/10 در حال قرائت قرآن بود که شخصی وارد شد و به عنوان هدیه، جعبه شیرینی که درون آن بمبی جاسازی شده بود را به دکه آورد و رفت. وقتی که یکی از دوستان جعبه شیرینی را باز می کند، ناگهان انفجار مهیبی دکه را متلاشی می کند و ابوالقاسم بزاز بعد از سالها مبارزات انقلابی، سرانجام در حال قرائت قرآن به دیدار محبوب می شتابد.

فرازی از وصیتنامه حجت الاسلام شهید ابوالقاسم بزاز:

مبادا خون و هدف شهیدان، پايمال هوس ها شود

عزيزان من الان كه نامه را ميخوانيد من نيستم ولي اين وصيت رابه شما ميكنم و شما هم به هر كس كه بيشتر دوستش داريد برسانيد و آن وصيت اين است كه از خدا بخواهيد تا شهادت در مسير خودش را نصيب و روزي فرمايد. به خدا قسم تنها راه رسيدن به كمال واقعي و يا بهتر بگويم به لقاءالله شهادت است و ساده ترين و سهل ترين و نزديكترين راهها و واضحترين آنها همين است. چقدر زيباست لفظ شهادت، تا چه رسد به معنا.

ای عزيزان من! قسم ميدهم همه شما را به آنچه كه برايتان مقدس است از اينكه ارج نهيم خون شهيدان اسلام را و نگذاريم كه ضايع شود خون مطهرشان و هدفشان پايمال هوسمان نگردد. بگذاريم كه به كام دلشان (گسترش هر چه بيشتر حكومت حقه اسلامي ) برسند و بيائيم تا پيام آوران اين خونها باشيم و اين را بدانيد كه اگر رعايت مراتب فوق را ننمائيم خداوند منتقم، عذابمان خواهد فرمود به نفرين ارواح شهداء ، و آنوقت خداي نخواسته سلب نعمت ميشود و عذاب فرود خواهد آمد.