شهادت در مکه ؛ روایتی از پاسدار شهید علیرضا دیودار

اعزام به حج خونین سال 1366:

خواهر شهید به ذکر خاطره‌ای می‌پردازد که شایسته یادآوری است: «شهید علی‌رضا چند سالی پیش آقای محمدی لائینی خدمت کرد. آقا او را مثل بچه خودش می‌دانست. وقتی که شهید شد رفتم سپاه، حاج‌آقا را در آنجا دیدم. گفتم آقا! برادرم شهید شد. ایشان فرمودند: اگر برادر شما بود، مثل بچه من بود. ما هم بیشتر داغدار هستیم. خیلی برای اسلام زحمت کشید… ایشان شخصی پاکیزه‌ای بود که رفت آنجا (مکه). شما باید افتخار کنید که خونش در خانه خدا ریخت. او آمده بود پیش من به من گفته بود که من شهید می‌شوم. من پیراهنم را به او دادم و گفتم که وقتی رفتی مکه این لباس را بپوش! شهید همین کار را نیز کرده بود و با پیراهن آیت‌الله محمدی شهید شد.»

شهيد حاج عليرضا ديودار كه هميشه در تشييع جنازه شهدا محل و منطقه شركت داشت اين بار خودش تشييع شد. او كه در منار حرم امن الهى در روز جمعه نهم مرداد ماه سال 66 كه بايد جمعه خونين ناميد شربت شهادت را نوشيد. بنا به وصيتش در گلزار شهداى ميانگله و در كنار مرقد يار همسنگرش عباسعلى بدوى به خاك سپرده شد. در روز تشییع پیکر مطهر شهید، غلغله‌ای در شهرستان نکا برپا شد. آیت‌الله محمدی در تاریخ 17/5/66 بر پیکر شهید نمازگزارد و جمعیت مؤمن، پیکر مطهر را پیاده از نکا تا میانگله تشییع کردند. پیکر شهید در جایی که خودش نشان کرده و به همسرش گفته بود و در جنب سایر شهدای روستا دفن گردید. آنچه که از کلام خانواده و بچه‌های شهید می‌شنویم این است که: «به‌رغم گذشت مدت طولانی از شهادت ایشان، حضورشان را در همه جا و هر لحظه احساس می‌کنیم.»